古诗词网
首页
诗词
名句
作者
古籍
字典
词典
综合
诗词
诗题
诗句
作者
古籍
综合
/
诗词
/
标题
/
作者
/ 诗句 /
古籍
2 / 25页
闻道有先
后
,术业有专攻,如是而已。
韩愈《师说》
生乎吾
后
,其闻道也亦先乎吾,吾从而师之。
韩愈《师说》
吾师道也,夫庸知其年之先
后
生于吾乎?
韩愈《师说》
商女不知亡国恨,隔江犹唱
后
庭花。
杜牧《泊秦淮》
后
人哀之而不鉴之,亦使
后
人而复哀
后
人也。
杜牧《阿房宫赋》
秦人不暇自哀,而
后
人哀之;
杜牧《阿房宫赋》
困于心,衡于虑,而
后
作;
孟子及其弟子《生于忧患,死于安乐》
然
后
知生于忧患而死于安乐也。
孟子及其弟子《生于忧患,死于安乐》
征于色,发于声,而
后
喻。
孟子及其弟子《生于忧患,死于安乐》
人恒过,然
后
能改;
孟子及其弟子《生于忧患,死于安乐》
世有伯乐,然
后
有千里马。
韩愈《马说》
醒时相交欢,醉
后
各分散。
李白《月下独酌四首》
真积力久则入,学至乎没而
后
止也。
荀子《劝学》
辞顺,而
后
可与言道之理;
荀子《劝学》
德操然
后
能定,能定然
后
能应。
荀子《劝学》
全之尽之,然
后
学者也。
荀子《劝学》
故礼恭,而
后
可与言道之方;
荀子《劝学》
故必由其道至,然
后
接之;
荀子《劝学》
色从而
后
可与言道之致。
荀子《劝学》
月上柳梢头,人约黄昏
后
。
欧阳修《生查子·元夕》
上一页
下一页
第 1 页
第 2 页
第 3 页
第 4 页
第 5 页
第 6 页
第 7 页
第 8 页
第 9 页
第 10 页
第 11 页
第 12 页
第 13 页
第 14 页
第 15 页
第 16 页
第 17 页
第 18 页
第 19 页
第 20 页
第 21 页
第 22 页
第 23 页
第 24 页
第 25 页
转到:
主题
故乡
豆蔻
相思
秋风
九天
大漠
北风
青山
尘世
明月
青天
天山
天涯
绿竹
杨柳